Tajemnicza kobieta-paw i rycerz w czarnej zbroi - to nietypowe przedstawienie wiosny ujrzycie na obrazie Edwarda Okunia (1872-1945) "Upojenia wiosenne".

Tym, co odróżnia biografię artysty od innych twórców tamtych czasów jest dostatek - urodzony w szlacheckiej rodzinie Okuń, choć wcześnie osierocony i wychowywany przez dziadków, mógł korzystać z rodzinnych pieniędzy.

Studiował w Warszawie i Krakowie pod okiem m.in. Wojciecha Gersona i Jana Matejki, a następnie w Monachium i Paryżu.

Nie mógł znaleźć dla siebie miejsca - przez blisko 20 lat mieszkał we Włoszech, a po powrocie do Warszawy często podróżował.

Artysta był też wiceprezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i to on pochwycił malarza Eligiusza Niewiadomskiego tuż po jego zamachu na prezydenta Gabriela Narutowicza, 22 stycznia 1922 r. podczas dorocznego otwarcia Salonu Zachęty.

Edward Okuń podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie. Zmarł 17 stycznia 1945 roku trafiony zabłąkaną kulą na jednej ze skierniewickich ulic.

"Upojenia wiosenne" to jeden z wielu zaginionych obrazów Edwarda Okunia. Dzieła artysty znajdowały się w piwnicy jego kamienicy przy Rynku Starego Miasta w Warszawie, która została zniszczona w powstaniu warszawskim. Razem z twórczością artysty bezpowrotnie przepadły też – wykonane przez niego – piękne polichromie zdobiące frontową elewację kamienicy.

Edward Okuń malował pejzaże i portrety, projektował okładki, winiety, inicjały i ilustrował czasopisma. Jego malarstwo cechowały wyszukane fantazje i nietuzinkowa dekoracyjność.

Zdjęcie obrazu: "Upojenia wiosenne" Edward Okuń. Domena publiczna