László Moholy-Nagy był prawdopodobnie jednym z największych twórców, którzy znacząco wpłynęli na powojenną edukację artystyczną w Stanach Zjednoczonych.  

Węgierski artysta, modernistyczny i niespokojny eksperymentalista od samego początku, był pod silnym wpływem dadaizmu, suprematyzmu, konstruktywizmu, a także debaty o fotografii. Kiedy Walter Gropius – modernistyczny architekt, twórca Bauhausu zaprosił go do nauczania w Dessau, w Niemczech, przejął kluczowy kurs szkolny i nadał mu bardziej praktyczny, eksperymentalny i technologiczny charakter. Artysta interesował się wieloma dziedzinami sztuki,  zgłębiał tajniki wiedzy od projektowania komercyjnego poprzez scenografię teatralną, aż po tworzenie filmów.

Moholy-Nagy wierzył w potencjał nowych technologii. Jego zdaniem artyści powinni przekształcić się w projektantów, a nowe specjalizacje i eksperymenty mogłyby dać odpowiedź na zaspokojenie potrzeb ludzkości.

Jego silne zainteresowanie fotografią miało olbrzymi wpływ nie tylko na sposób pracy artysty ale i na nowe spojrzenie na sztukę. Pojawienie się aparatu fotograficznego zmusiło artystów do rezygnacji z klasycznego myślenia o sztuce, a dało asumpt do eksperymentowania  i tworzenia zupełnie nowych wypowiedzi artystycznych.

Zainteresowanie Moholy-Nagy cechami przestrzeni, czasu i światła przetrwało przez całą jego karierę i wykraczało poza bardzo różne media, które stosował. Niezależnie od tego, czy malował, czy tworzył „fotogramy” (fotografie wykonane bez użycia kamery lub negatywu), czy też tworzył rzeźby z przezroczystego pleksiglasu, zawsze był nieustannie zainteresowany zbadaniem działania wszystkich tych elementów.

László Moholy-Nagy urodził 20 lipca 1895 się w małym miasteczku rolniczym w Bácsborsód, zm. 24 listopada 1946 w Chicago w południowych Węgrzech. Jego ojciec porzucił rodzinę, gdy był młody, a jego matka zabrała László i jego braci, by zamieszkać z babcią.

Wspólnie wyjechali do Budapesztu w 1913 r., gdzie miał studiować prawo. Niestety studia przerwała wojna. W 1915roku wstąpił do armii austro-węgierskiej jako oficer artylerii. W wolnych chwilach podczas służby szkicował życie polowe kolegów oficerów i cywilów, wówczas to odkrył pasję do rysowania. Zmarł 24 listopada 1946 w Chicago.

Obraz Architektura i Architektura 1 (konstrukcja na niebieskim podłożu) to dwa najwcześniejsze przypadki, w których László Moholy-Nagy używał farby metalicznej, ilustrując silną zbieżność do wykończeń przemysłowych. Architektura 1 (konstrukcja na niebieskim podłożu) to odejście od obrazów reprezentacyjnych do abstrakcji. Odkryty na odwrocie obraz przedstawia typowe cechy motywów przemysłowych i krajobrazowych, które Moholy-Nagy przedstawiał do tej pory. Wcześniejsza kompozycja  znajdująca się na rewersie oraz ukończony obraz na froncie symbolizują z kolei jego estetyczne przejście od ikonografii Dady do konstruktywizmu.

Obraz został poddany zabiegowi konserwacyjny w 1998 r. który polegał m.in. na skrupulatnej i częściowej redukcji grubej warstwy białej farby, która ukryła obraz na odwrocie.

Obraz pochodzi ze zbiorów Muzeum Guggenheim, które znajdziecie w naszej Bazie Legalnych Źródeł. Więcej prac tego artysty znajdziecie m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku, a także na stronie internetowej fundacji jego imienia Moholy - Nagy Fundation.

---

Publikacja powstała w ramach
Społecznej kampanii edukacyjnej Legalna Kultura
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego