Józef Brandt uważany jest za najwybitniejszego polskiego malarza-batalistę; przez jednych stawiany w jednym rzędzie z Janem Matejką, przez innych - jeszcze wyżej. Brandt przykładał duże znaczenie do detalu, co było zapewne pozostałością jego pobytu w Paryżu. Jako młody adept sztuki przerysowywał dość wiernie liczne rzeźby antyczne znajdujące się w kolejnych salach Luwru. Artysta był również kolekcjonerem, więc jeśli malował jakiś przedmiot, przeważnie wcześniej miał go w rękach. Często zarzuca się jego malarstwu jednak zbytnie odejście od rzeczywistości, co być może wynikało z jego niezwykłej fascynacji dziejami XVII-wiecznej Polski. Malarz wiele podróżował, zwłaszcza na Wschód (Ukrainę, Podole), by pogłębić swoją wiedzę o tamtych terenach i przeszłych wydarzeniach, co wpłynęło na jego sposób malowania i widzenia historii.

Jego malarstwo oddaje klimat epoki i ducha krajobrazu, którego osobiście doświadczył. Świat jego obrazów skrzy się kolorami, jest dynamiczny, pełen przedmiotów, ludzi i zwierząt (najczęściej psów, koni i drapieżnych ptaków). Dobrze to widać w pracy, gdzie artysta przedstawia swoją interpretację "Wyjazdu Jana III i Marysieńki z Wilanowa" (1897). Ten i inne obrazy Branda (łącznie blisko 300 prac) można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Warszawie do 30 września 2018 r.