W internecie nie zawsze weryfikuje się legalność pochodzenia danego źródła oraz jego autora, pomimo, iż takie obowiązki nakładają przepisy prawa. Środowisko dziennikarskie szczególnie narażone jest na niebezpieczeństwo poniesienia odpowiedzialności za wykorzystywanie w artykułach prasowych treści udostępnionych z naruszeniem praw autorskich.

Kwestia dotycząca tego komu może przysługiwać autorstwo wywiadu, jako czynności w której de facto mamy do czynienia z udziałem co najmniej dwóch osób, budzić może na gruncie prawa autorskiego i prawa prasowego pewne wątpliwości.

Czytając artykuły w prasie lub internecie zastanawialiście się czasem na ile są one wytworem pracy autora, a na ile wpływem na treść samej redakcji oraz rozmaitych korekt? Czy wysyłając swój tekst z zapytaniem o publikację nie obawiacie się, że zostanie on zmieniony bez waszej wiedzy? Czasy cenzury, co prawda dawno minęły, ale pewne elementy niezależności dziennikarskiej i twórczej nadal pozostają skrępowane.

Digitalizacja, zwana również cyfryzacją, polega na tworzeniu cyfrowych reprodukcji, a jej istotą jest przenoszenie obiektów analogowych (dokumenty, fotografie, mapy) na formy cyfrowe. Zarówno digitalizacja jak i udostępnienie jej efektów muszą być realizowane z pełnym poszanowaniem praw własności intelektualnej.

Wydawcy prasy oraz dziennikarze (w tym redaktorzy naczelni i pozostali redaktorzy) mogą ponosić różnego rodzaju odpowiedzialność prawną za swoje działania lub zaniechania. Odpowiedzialność ta wynikać może z naruszenia różnego rodzaju dóbr, których naruszenie może mieć miejsce w działalności prasowej lub wydawniczej.

Tajemnica dziennikarska jest jednym z podstawowych fundamentów pracy dziennikarskiej, bez której prowadzenie chociażby śledztwa dziennikarskiego było praktycznie niemożliwe. Stanowi ona niewątpliwie istotny czynnik niezależności prasy i stwarza korzystne warunki dla uzyskania zaufania społecznego.