Jak na obrazie ukazać radość? Ten motyw często podejmował francuski malarz Henri Matisse. Najsłynniejszym przykładem jest „Taniec” namalowany na zlecenie rosyjskiego kolekcjonera Siergieja Szczukina.

Zapewne od zawsze ludzie zmuszani byli do opuszczania własnych domów i ucieczki - przed wojną, głodem, w wyniku prześladowań. Taki sam los spotkał najsłynniejszą rodzinę w dziejach: Maryję, Józefa i małego Jezusa, a ich tułaczka stała się popularnym motywem w sztuce, namalowanym między innymi przez Caravaggia.

W 1907 r. Pablo Picasso namalował obraz, który uważany jest za jedno z kluczowych i najbardziej rewolucyjnych dzieł sztuki XX w. Tak naprawdę jednak „Panny z Awinionu” - bo o nich mowa - kilka lat przeleżały w pracowni malarza, okazując się zbyt szokujące nawet dla  innych awangardowych artystów. I czy na pewno pod tym właśnie tytułem obraz miał się ukazać publiczności? Pierwsze informacje prasowe mówią tylko o „Dużym obrazie z kobietami i owocami’…

Na nowy Łyk sztuki do kawy zapraszamy do młodopolskiej kawiarni. Będzie nam towarzyszył „Demon” z obrazu Wojciecha Weissa. Choć do złudzenia przypomina on jednego z najbardziej znanych literatów epoki, to każdy z nas może dostrzec w nim coś zupełnie innego.

W 1925 r. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939) radykalnie porzucił sztukę. Nie znaczy to, że zrezygnował z malowania. Po prostu postanowił zajmować się odtąd tworzeniem portretów, co uważał za działalność użytkową, a nie artystyczną. Spójrzmy, wobec tego na jedno z jego najoryginalniejszych dzieł malarskich: portret Maryli Grossmanowej, znany jako „Fałsz kobiety”.

„Monę Lisę” Leonarda da Vinci zna chyba każdy. Ten fakt postanowił wykorzystać Marcel Duchamp, który - z właściwym sobie poczuciem humoru - dorysował do obrazu wąsy oraz opatrzył go sprośnym tytułem. Zagrał w ten sposób na nosie przedstawicielom świata sztuki i paradoksalnie stworzył dzieło, które pokazywane jest dziś w najbardziej prestiżowych muzeach.