Jeden z najzdolniejszych i najważniejszych polskich poetów XX wieku - Krzysztof Kamil Baczyński - zajmował się także m.in. rysunkiem. Swoje tomiki wierszy sam składał, ilustrował, przyozdabiał odręcznym pismem, a następnie prezentował przyjaciołom i bliskim. Jeden z nich - "Serce jak obłok" - trafił z dedykacją w ręce Barbary Drapczyńskiej, studentki polonistyki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim i żony poety, w pierwszą rocznicę ich ślubu. Poeta zginął w czwartym dniu Powstania Warszawskiego, Basia zaś niecały miesiąc później. Rękopis przetrwał jednak wojnę i znalazł się w posiadaniu Biblioteki Narodowej.

Czy wiecie, że 15 lipca obchodzimy nieformalny Światowy Dzień Bez Telefonu Komórkowego? Z tej okazji serwujemy specjalny Łyk sztuki do kawy - "Komputer osobisty został człowiekiem roku magazynu Time w 1982 r." Rafała Olbińskiego. Tytuł wskazuje, że wirtualna rzeczywistość zdominowała życie na planecie już 40 lat temu.

Po burzliwych pierwszych dniach lata oddajemy się wakacyjnej aurze w polskim malarstwie. Nieczęsto mamy okazję, by na jednym obrazie uwieczniono dwie postaci, które w przyszłości wpłynęły znacząco na kulturę. Chłopiec z konewką to sześcioletni wówczas Tadeusz Kotarbiński, przyszły filozof, twórca etyki niezależnej. Zaś chłopiec za nim - przyszły malarz i grafik Mieczysław Kotarbiński, późniejszy autor projektów orderów Orła Białego i Polonia Restituta oraz buławy marszałkowskiej Józefa Piłsudskiego. Obaj bracia byli wybitnie utalentowani, jednak los był łaskawy tylko dla jednego z nich. Tadeusz dożył 95 lat, Mieczysław zginął w wieku 53 lat, zamordowany przez hitlerowców w ruinach getta warszawskiego.

"Wszys­tko jest piękne, wys­tar­czy tyl­ko umieć dob­rze spojrzeć" – powiedział Camille Pissarro, impresjonista o niezwykłych korzeniach. Jego ojciec był sefardyjskim Żydem z Portugalii, a matka Kreolką z Dominikany. Rodzice malarza poznali się na Wyspach Dziewiczych, tam również pierwsze malarskie kroki stawiał Pissarro. Artysta jednak związał się z Paryżem, gdzie wystawiał swoje prace w licznych salonach, a przede wszystkim w słynnym Salonie Odrzuconych. Pissarro nazwany ojcem impresjonizmu, stał się mentorem między innymi dla Paula Cézanne’a i Paula Gauguina. Kiedy jednak Gaugain poszedł własną drogą, wyjechał z Europy i zaczął tworzyć swoje zmysłowe tahitańskie obrazy, Pissarro zgromił go za odejście od europejskiej harmonii i inspirowanie się prymitywną sztuką Maorysów. Kto miał rację w tym sporze? Mistrz czy zbuntowany uczeń?

"Sztuka to harmonia; harmonia zaś to analogia kontrastów (przeciwieństw) i analogia podobieństw, tonu, koloru i linii" - powiedział Georges Seurat, francuski malarz i twórca neoimpresjonizmu. Jego obraz "Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte", który rozpoczął malować w 1884 roku, stał się jednym z najważniejszych dzieł XIX wieku, mimo że początkowo zebrał bardzo niepochlebne opinie. Seurat zmienił jego kompozycję pod wpływem krytyki Pissarra. W międzyczasie rozwinął też nowy styl w malarstwie zwany pointylizmem (pociągnięcia pędzla zastępuje się wielobarwnymi kropkami i kreskami, co widać dokładnie na powiększonym obrazie). W 1889 roku artysta domalował czerwono-pomarańczowo-niebieskie kropki okalające dzieło, które płynnie przechodzą w białą ramę obrazu.

"Łyk sztuki do kawy" z Vincentem van Goghiem: "Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zacznie żyć dla innych."