Postać Joanny d’Arc – świętej wojowniczki była inspiracją dla wielu twórców. Jej burzliwa historia życia, pełna meandrów odium nienawiści, niezrozumienia i szyderstwa była pretekstem do powstania oper, poematów czy obrazów.

Pastel Joanna d’Arc autorstwa Odiliona Redona powstał w 1900 roku i jest doskonałym przykładem tego w jaki sposób artysta eksperymentował z kolorem. Warto podkreślić, że Redon na początku swojej drogi twórczej tworzył głownie czarno białe rysunki i grafiki o posępnej i niepokojącej tematyce. Tak zwane „nawrócenie” na kolor nastąpiło u niego dużo później, dopiero w latach 90. XX wieku i pozostało ono do końca jego życia. Historycy sztuki zwracają uwagę, że kolor w pracach Redona to tylko środek do wywołania wrażeń u odbiorcy. Nie chodzi tylko o uzyskanie zwykłego efektu kolorystycznego, tzw. rejestracji na siatkówce, chodzi raczej o wywołanie intensywnych emocji u odbiorcy, które pojawią się dzięki umiejętnemu zastosowaniu danych barw, ich wzajemnej relacji czy właściwości. Redon daleki był od dookreślania i nazywania wszystkiego co chciał przedstawiać. Mówił „Moje rysunki inspirują i nie należy ich definiować. Umieszczają nas, podobnie jak muzykę, w dwuznacznym królestwie nieokreślonego”. „Jedynym celem mojej sztuki jest wywoływanie w widzu nieokreślonego, choć silnego uczucia pokrewieństwa ze światem nieustalonym”.

Pastel Joanna d’Arc zachwyca formą. Intensywność użytych barw, ich odpowiednie zestawienie i wykorzystanie nadało obrazowi niepowtarzalny charakter. Intensywna czerwień wokół głowy przywołuje skojarzenia z blaskiem aureoli, jaki możemy zobaczyć na licznych obrazach sakralnych. Zestawienie koloru zielonobłękitnego z czerwonym dodatkowo wzmacnia poświatę, dzięki czemu przedstawiona postać nabiera symbolicznego świętego znaczenia.

Jak podają historycy sztuki Redona nazywano „uczonym z Bordeaux”. Jego dociekliwa natura i zamiłowanie literackie wzbudzało wśród artystów jak i zwykłych ludzi niejednoznaczne odczucia. Swoją pozycję na rynku budował raczej z boku. Był odporny na wpływy i unikał konwencjonalnego symbolizmu. Nie poddawał się modnemu wówczas neoimpresjonizmowi i stylowi Seurata ,który tworzył malarstwo intelektualne, usystematyzowane, podporządkowane regułom i zasadom. Odilion inspirację do tworzenia czerpał ze swojej wyobraźni, nasyconej twórczością pisarską Gustave’a Flauberta czy Edgara Allana Poe  

Bertrand Jean Redon znany jako Odilon Redon (1840 r - 1916 r.) uznawany jest za prekursora surrealizmu. Podziwiany był przez malarzy Gustave'a Moreau i Gustave'a Klimta. „Moja oryginalność”, pisał „polega na ożywieniu… nieprawdopodobnych istot i ożywieniu ich zgodnie z prawami prawdopodobieństwa, poprzez wykorzystanie - w miarę możliwości - logiki Widzialnego w służbie Niewidzialnemu”.

Pastel na papierze Joanna d’Arc pochodzi z kolekcji Musee d’Orsay w Paryżu.

Więcej sztuki znajdziecie w Bazie Legalnych Źródeł 

---

Publikacja powstała w ramach
Społecznej kampanii edukacyjnej Legalna Kultura
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego