„Miał coś z proroka”, „Jak na zajęciach z martwej natury wszyscy malowali kwiaty, to on kaflowy piec i wiadro z węglem. Nie chciał malować ładnie” – wspominał wybitnego polskiego malarza, historyka i krytyka sztuki Andrzej Wajda.  

Mary Cassatt ( 1844-1926) amerykańska malarka, pozostawiła po sobie obrazy uznawane za jedne z najpiękniejszych scen macierzyństwa w historii sztuki. I chociaż może się to wydawać nieprawdopodobne, ale mogły one nie powstać, bo czasy w jakich tworzyła Mary nie sprzyjały kobietom. Dyskryminacja ze względu na płeć, brak równości wobec prawa, poddaństwo i zależność finansowa kobiet od mężczyzn to tylko przykłady XIX - wiecznej rzeczywistości.

Postać Joanny d’Arc – świętej wojowniczki była inspiracją dla wielu twórców. Jej burzliwa historia życia, pełna meandrów odium nienawiści, niezrozumienia i szyderstwa była pretekstem do powstania oper, poematów czy obrazów.

Obraz „Śpiąca cyganka” powstał w 1897 r. po śmierci syna artysty Henri-Anatola, który zmarł w wieku osiemnastu lat. Dzieło to uważane jest za pożegnanie impresjonizmu i nadanie początku nowej fazy w malarstwie - surrealizmu.

„Panna młoda rozebrana przez swoich zalotników, jednak” w skrócie „Wielka szyba” uchodzi za dzieło jego życia. Pracował nad nim od 1915 do 1923 z wyjątkiem okresów, kiedy to przebywał w Buenos Aures i Paryżu (1918-1920). Praca z pozoru wydaje się czysto abstrakcyjna, jest jednak dziełem figuratywnym, opisującym pewną konkretną sytuację.

László Moholy-Nagy był prawdopodobnie jednym z największych twórców, którzy znacząco wpłynęli na powojenną edukację artystyczną w Stanach Zjednoczonych.