„Młodzi ludzie, których uczę dają mi energię, oni zwracają uwagę na rzeczy istotne, mówią co dzisiaj, w naszym świecie najbardziej pulsuje, co ich dotyka, co ich obchodzi, o czym już należałoby zapomnieć. Oni są źródłem też takiego entuzjazmu zawodowego, z którego ja czasem czerpię.” – mówi Dorota Kolak w rozmowie z Pawłem Rojkiem.

Nie od razu miałam dostęp do świata filmowego. Szczególnie takiego, w jakim chciałam pracować. (…) Nie każdy świat, nawet taki, do którego chciałam być zaproszona, zaprasza mnie i mnie potrzebuje. To była duża praca nad pokorą i nad akceptacją tego, że coś o czym marzę, nie jest dla mnie. Może w ogóle, może na tamten czas. – mówi Magdalena Koleśnik, laureatka Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego 2020/2021 za rolę w filmie „Sweat”. Z aktorką rozmawiał Paweł Rojek.

„Żelazny kotek. Wspaniała, fenomenalna aktorka, z nieograniczoną wyobraźnią, sercem, nieskończenie doskonałym poczuciem formy, o dokonaniach artystycznych rządzących do dziś naszą masową wyobraźnią. (…) Wiecznie uśmiechnięta i skora do żartów, często „świńskich”, opuszczająca spotkania towarzyskie jako ostatnia w szampańskim humorze. Wielbicielka piwa, golonki i czekolady w płynie, entuzjastka życia, drobnych codziennych przyjemności, no i miłości, przyjaźni wiecznie spragniona ludzkich kontaktów. Puszczająca oczka do wszystkich, kumpel i trzpiotka z lwim sercem”. – tak Barbarę Krafftównę pożegnała w swoim wpisie na Facebooku Krystyna Janda.

Dziś przypominamy wywiad z Barbarą Krafftówną, którego udzieliła Legalnej Kulturze w 2017 roku.

Jestem chyba nietypowym przypadkiem, bo prawie zawsze opieram się na konstrukcji literackiej. Kompozytorzy piosenek zazwyczaj tworzą melodię, refreny, a potem się zastanawiają, o czym to będzie. Ja jestem zbyt leniwy. Wieszam się na tekście. Nawet jak piszę słowa sam dla siebie — co rzadko, ale jednak mi się zdarza — muszę najpierw zobaczyć tekst. Podkreślam słowo: zobaczyć. Jestem wzrokowcem. – mówi Grzegorz Turnau. Z artystą rozmawiał Paweł Piotrowicz.

„Strój Mikołaja został, więc któregoś dnia, już jako dorosła postanowiłam: «Róbmy to! Przebierajmy się!». Więc przebieramy się do tej pory. Ja się z przyjemnością przebieram za Mikołaja i pytam rodziców, czy byli grzeczni, czy zasłużyli na prezenty.” - mówi Dorota Miśkiewicz. „Bardzo lubimy ten wieczór, ponieważ czekamy na niego cały dzień, aż ta pierwsza gwiazdka wreszcie się pojawi i wtedy można zasiąść sobie oczywiście za stołem.” - dodaje jej ojciec Henryk. Z muzyczną rodziną Miśkiewiczów, nie tylko o ich tradycjach świątecznych, podczas nagrania kolędy „Dzisiaj w Betlejem” dla Legalnej Kultury, rozmawiał Paweł Rojek.

„Ta sama wrażliwość, która jest warunkiem uprawiania artystycznej profesji, to nasz największy wróg! To, co jest naszym największym przywilejem i cnotą, źle pokierowane lub pozostawione same sobie, może stać się wadą i największym przekleństwem. Trzeba tę wrażliwość pielęgnować, koniecznie zdawać sobie z niej sprawę, umieć z niej korzystać, ale też w odpowiednich momentach ją ukrywać - uzbroić się w pancerz obojętności, aby nie zostać zranionym. Ja pamiętam świat przed Internetem, ale wiele moich młodszych koleżanek i kolegów po fachu dorastało w czasach, kiedy był już codziennością, więc nie mają porównania. Od zawsze wiedzą, że wirtualny świat to piekło.” - mówi Mateusz Damięcki w rozmowie z Pawłem Rojkiem.