Rozmowy
Zostawiać swój ślad w muzyce
24.10.19
(…) Nie chcę być trybikiem w machinie, chcę grać po swojemu. To nie znaczy, że to jest lepsze, jest po prostu inne, moje, „wyrostkowe”. Dlatego grając utwory klasyczne stawiam głównie na interpretację i improwizację. Po co powtarzać to, co zostało już kiedyś zrobione? O Festiwalu Era Schaeffera, koncertowaniu, tworzeniu, a także o miłości, słodkiej śliwkowej zupie z fasolą, nastroju Bożego Narodzenia w lecie i „Harmonii Świąt” - nowej kolędowej płycie, z polskim akordeonistą Marcinem Wyrostkiem rozmawia Krzysztof Zwierzchlejski.
Wilcze jagody
17.10.19
We wszystkich możliwych układach i konstelacjach już graliśmy, więc teraz czas na duet. (…) Duet to był świadomy minimalizm. Słuchacze, którzy nas znają, tytuł płyty od razu powinni skojarzyć z naszymi nazwiskami, chociaż dla niektórych będzie to oczywiste skojarzenie z trucizną. Zrobiłam jednak rozeznanie w temacie i okazuje się, że owoce wilczej jagody mają również właściwości lecznicze. (…) Niegdyś kobiety zakrapiały sobie nią oczy, aby mieć większe i kuszące źrenice. A wiedźmy jeszcze ponoć od tego latają! - o pracy nad nową płytą „Wilcze jagody” i towarzyszących jej emocjach z Agnieszka Wilczyńską i Andrzejem Jagodzińskim rozmawia Krzysztof Zwierzchlejski.
Jan Komasa: Nie zajmuję stanowiska. Robię filmy.
27.09.19
Od zawsze mnie interesują historie o ludziach, którzy są poza nawiasem. Ciekawy jest dla mnie każdy, kto jest inny i społeczność go wyklucza. […] Jeżeli ktoś potrafi, mimo swojej inności, przeprowadzić coś dobrego, to mi to imponuje w życiu i chcę o tym robić filmy - o najnowszych produkcjach, zbieżności filmu z rzeczywistością z Janem Komasą, reżyserem i scenarzystą rozmawia Joanna Sławińska.
Agnieszka Holland: Kino nie może być letnie
06.09.19
Sztuka może być nie do końca udana, ale nie może być letnia. Musi budzić emocje. To, że filmowcy nie ustawiają luster, w których ten świat się przegląda, powoduje, że potencjalni widzowie błąkają się na manowcach pseudo-publicystyki sieciowej. O tym co ludzi boli, ciekawi, angażuje, opowiada Joannie Sławińskiej reżyserka Agnieszka Holland.
Wojciech Kuczok: Dziennik Prokrastynata
30.08.19
Nie ma większego dramatu w życiu twórcy niż blokada. Dlatego jej zapis jest niebywale fascynujący. To są dla mnie najciekawsze fragmenty wszystkich dzienników. Nie ma nic bardziej nużącego i drażniącego niż dziennik typu "dziś napisałem 35 stron i czuję się fantastycznie." To deprymujące.
Daria Zawiałow. Teraz jestem kobietą
01.08.19
Po wielu latach poszukiwań znalazłam siebie, co nie jest takie oczywiste, kiedy mamy kilkanaście lat. Mamy wtedy swoje autorytety, wzorce, podoba nam się strasznie jak „ktoś coś robi”, chcemy to naśladować, być jak ten „ktoś”. Bycie sobą, czyli podążanie za własnym głosem, a najpierw odnalezienie tego głosu i poznanie siebie – kim ja tak naprawdę jestem – jest bardzo ważne, nieoczywiste i niełatwe. Mnie to zajęło wiele lat, teraz wiem kim jestem – po prostu zwyczajną Darią Zawiałow – i działam zawsze po swojemu, idę własną drogą. O nowej płycie, inspiracjach życiowych i artystycznych rozmawiamy przy okazji wydania drugiej płyty „Helsinki”.
Niech będzie w moim życiu tak jak teraz
17.10.19
Jestem przyjmowany jako ktoś, kto jest już długo na scenie. Publiczność wie, czego ma się po mnie artystycznie spodziewać. Na ulicy spotykam się raczej z uśmiechem i „Dzień dobry”. Mam swoje lata, więc ani nie biegają za mną szalone fanki z misiami, ani nie pstrykają mi zza drzew zdjęcia paparazzi. O kulisach pracy artysty, życiu i nowej płycie rozmawiamy z Michałem Bajorem.
Stefana Laudyna sposób na życie…
11.10.19
Czy Warszawski Festiwal Filmowy może być sposobem na życie? - To jeden z najświetniejszych zawodów na świecie – mówi Stefan Laudyn. O pracy nad Warszawskim Festiwalem Filmowym, który w tym roku obchodzi swoje 35 urodziny, współpracy z twórcami, legalności kontaktu ze sztuką i realizacji misji ze Stefanem Laudynem, dyrektorem WFF rozmawia Magdalena Sendecka.
Czy czas musi biec tylko w jedną stronę? A może gdzieś indziej biegnie inaczej?
13.09.19
„Dzisiaj nie potrafimy odpowiedzieć na pytanie czy czas musi biec tylko w jedną stronę. A może gdzieś indziej biegnie inaczej? A może gdzieś indziej istnieje świat równoległy, jest jakaś druga rzeczywistość? To wszystko jest możliwe, nie możemy tego wykluczyć, wobec czego naiwne są przekonania, że nasze decyzje nic nie znaczą. Mamy swoje pole wolności, w którym wybieramy to, co wydaje nam się najlepsze, ale nie wiemy jak to się składa na późniejszy bieg zdarzeń” - z Krzysztofem Zanussim, reżyserem, producentem, scenarzystą, Dyrektorem Studia Filmowego TOR, laureatem Platynowych Lwów na tegorocznym 44. FPFF w Gdyni rozmawia Jolanta Tokarczyk.
Aneta Todorczuk. Krzyk jest rodzajem ekspresji
02.09.19
Mam szczęście do ludzi, z którymi współpracuję, bo dzięki nim mam odwagę mierzyć się z tak trudną formą jaką jest monodram. To jest dla mnie bardzo ważne. Współpraca i zaufanie. Znam osoby, które mówią, że monodram to słaby spektakl, i nie wytrzymują zbyt długo, więc przede mną kuszące i trudne wyzwanie. Z Anetą Todorczuk rozmawiamy o kulisach pracy nad nową rolą sceniczną, o nie zawsze kolorowym życiu aktorki i fascynacji oldschoolem.
HERstorie Magdaleny Lamparskiej
14.08.19
Przede wszystkim trzeba słuchać swojej intuicji i iść własną drogą. Jestem dumna z książki, którą napisałam oraz z fundacji, którą założyłyśmy z dziewczynami. Teraz jest czas brania spraw w swoje ręce, robienia czegoś więcej niż czekanie na telefon. Świat showbiznesu i aktorstwa bardzo się zmienia. Dynamika czasów narzuciła sposób naszego funkcjonowania nie tylko w realu, ale i w internecie. Nie można się przed nim bronić czy buntować. Trzeba obserwować i uczyć się. Z Magdaleną Lamparską rozmawiamy m.in. o wychodzeniu ze stref komfortu, planach na przyszłość i życiowych decyzjach.
Jacek Piotr Bławut. Nie idę na skróty
12.07.19
Ta historia, nie jest to stricte polską historią, mogłaby się wydarzyć w każdym innym miejscu na ziemi. Ma ona charakter uniwersalny. W zasadzie problemy ludzi są powtarzalne i to jest film o uniwersalnych wartościach i ludzkich relacjach. Myślę, że realizm magiczny, po który sięgam jest zrozumiały i czytelny niezależnie od miejsca zamieszkania i od religii w jakiej się wychowaliśmy. Z Jackiem Piotrem Bławutem rozmawiamy o dzieciach, relacjach rodzinnych i filmowych planach na przyszłość.