Gustav Klimt, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przywódca wiedeńskiego modernizmu był bez wątpienia artystą totalnym. Wierzył w sztukę absolutną, wolną od kanonów akademickich. Jego prace inspirowały, łamały konwencje.

Artystów przełomu XIX i XX w. nurtowały fundamentalne tematy, takie jak życie, śmierć i związek między nimi. Gustav Klimt nie należał pod tym względem do wyjątków. Być może najpełniejszym wyrazem jego przemyśleń jest obraz znany jako „Śmierć i życie”. Dzieło musiało mieć dla niego wyjątkowe znaczenie, skoro po kilku latach zdecydował się na przemalowanie go pod wpływem aktualnych przeżyć.

Od religijnych i narodowych symboli po różne oblicza miłości rozkwitającej w otoczeniu wiosenno-wielkanocnych atrybutów - to wszystko znajdziemy na dawnych pocztówkach, które rozsyłano w okresie przedwojennym wraz z wielkanocnymi życzeniami. Czaru wielkanocnych wspomnień szukaliśmy w należących do domeny publicznej zbiorach Polony. 

"Wiosna wchodzi ze swym zapachem i podmuchem. Eksperymentowanie – oznaka romantyka, ja jestem romantyk" - pisał Leon Wyczółkowski, jeden z czołowych przedstawicieli malarstwa Młodej Polski, który kształcił się między innymi u Wojciecha Gersona i Jana Matejki. Inspiracje czerpał z licznych podróży, często znikał bez śladu, poszukiwano go nawet poprzez ogłoszenia prasowe. Mamy wrażenie, że odchylona przez wiatr firanka pozwala poczuć zapach wiosny.

Przenieśmy się do Meksyku, gdzie odwiedzimy Muzeum Fridy Kahlo. Mieści się ono w Niebieskim Domu, w którym artystka spędziła znaczną część swojego życia.

Robię co chcę i nienawidzę robić tego, co muszę. Moje życie nigdy nie było konwencjonalne - mawiała Tamara Łempicka królowa art deco i - jak mówią niektórzy - „baba piekielna”. Malarka słynęła m.in. ze starannie wykonanych, namiętnych obrazów ludzi pięknych, modnych, niezbyt szczupłych. Kobieta silna i niezależna, intrygująca, tajemnicza i despotyczna, lubiąca luksus i samochody, która szokowała, prowokowała i jednocześnie zachwycała. Stała się wzorcem wyzwolonej, pod każdym względem, kobiety lat międzywojennych. Podkreśla się jej wkład w emancypację kobiet. W świecie zdominowanym przez mężczyzn pokazała bowiem, że kobiety mogą się realizować i osiągać sukcesy. Jej „Autoportret w zielonym Bugatti” z 1925 roku (w rzeczywistości jeździła żółtym renault lub citroenem) jest symbolem emancypacji kobiet i ich rosnącej roli w społeczeństwie.