“Kiedy kilka lat temu powiedziałam mojej mamie, że chodzę na terapię, była w szoku. "Widujesz się z obcą osobą, której opowiadasz o mnie i moich sprawach?" - taka była jej pierwsza reakcja. Moja mama jest dość konserwatywną muzułmanką, nie mogła zrozumieć, dlaczego nie mogę podzielić się moimi problemami z nią, przecież jestem dla niej najbliższą osobą. Pomyślałam wtedy, że zderzenie nagłej otwartości Tunezyjczyków z ich uprzedzeniami wobec psychologów to interesujący punkt wyjścia do komedii.” - tak w wywiadzie dla gazeta.pl powiedziała Manele Labidi, reżyserka filmu „Arab Blues”.

Samotność to plaga naszych czasów. Realne więzi międzyludzkie i bezpośrednią komunikację, także międzypokoleniową, przez lata zastępowaliśmy telewizją, co i tak jest niczym w porównaniu z rewolucją, jaką wywołała w tej dziedzinie telefonia komórkowa i internet. Złudzenie stałej dostępności, wieczne „on-line”, stała możność wysłania wiadomości i oczekiwanie szybkiej reakcji niesie za sobą wiele fatalnych, a nieuświadamianych skutków.

Hejcie, hejcie, skąd twoja wredna uroda?

Jako społeczeństwo jesteśmy trochę jak kibice boksu czy nawet corridy - niby przemocy się wyrzekają, a gotowi klaskać, a nawet jakiś rodzaj euforii czuć, gdy „nasz” bije obcego, gdy nasz potrafi dołożyć, gdy się chociaż okaże mistrzem ciętej riposty. Narastanie prohejterskich zachowań niestety tłumaczy się także tym, że one się opierają o trafną diagnozę jakiegoś kawałka polskiej - a może i szerzej: ludzkiej - duszy. Nie tylko wyrażają ten kawałek, ale i go w jakiś sposób dopieszczają…