Zwycięzca festiwalu w Wenecji, „W pokoju obok”, łączy na ekranie dwie wielkie osobowości i gwiazdy kina: Julianne Moore i Tildę Swinton. Melodramat Pedra Almodóvara, który zagościł już w polskich kinach, to pełna emocji opowieść o pożegnaniach, spełnieniu, macierzyństwie i rodzinie z wyboru, a przede wszystkim – o życiu na swoich zasadach. Za kanwę scenariusza najnowszej fabuły Almodóvara posłużyła powieść „Pełnia miłości” pióra nowojorczanki Sigrid Nunez, która jest też współautorką scenariusza „W pokoju obok”.

Anglojęzyczny debiut Hiszpana otwiera zupełnie nowy rozdział w jego twórczości, zachowując przy tym charakterystyczne dla reżysera humor, melancholię i uwodzicielski splendor kostiumów i wnętrz. Eksplozja soczystych barw głosi pochwałę życia tak w radosnych, jak i w gorzkich odsłonach i jest hołdem dla przyjaźni, której blask złagodzi każdy ból.

Fotos z filmu „W pokoju obok”, fot. materiały prasowe Gutek Film

Akcję „W pokoju obok” umieścił Almodóvar na Wschodnim Wybrzeżu USA. To w Nowym Jorku spotykają się przyjaciółki sprzed lat: wzięta pisarka Ingrid (Moore) i Martha (Swinton), reporterka wojenna, która toczy właśnie najważniejszą bitwę swojego życia. Rozdzieliły je zawodowe i prywatne wybory, a na nowo połączy los, którego się nie wybiera. W dramatycznych okolicznościach Ingrid i Martha dostrzegą szansę, by jeszcze raz przeżyć coś wspólnie.

Jeden z najwyżej ocenianych filmów Pedra Amodóvara jest ekranizacją „Pełni miłości”, powieści Sigrid Nunez. „W pokoju obok” to terapeutyczne, niosące nadzieję kino, które nie wstydzi się wzruszać i wierzyć: w uzdrawiającą moc obecności i relacje odporne na upływ czasu.

Pedro Amodóvar, Sigrid Nunez, Julianne Moore i Tilda Swinton na planie filmu „W pokoju obok”, fot. materiały prasowe Gutek Film 

To nie pierwszy raz kiedy hiszpański reżyser sięga w swojej twórczości po literaturę. „Julieta” (2016) była filmową adaptacją opowiadań Alice Munro, laureatki literackiej Nagrody Nobla. Inspiracja do stworzenia „Drżącego ciała” (1997) wyszła od Brytyjki Ruth Rendell i jej powieści „Live Flesh” (1986). Z kolei „Skóra, w której żyję” (2011) została oparta na powieści „Tarantula” (1984) pióra Thierry’ego Jonqueta. Tym razem Almodóvar sięgnął jednak po literaturę jemu współczesną. „Pełnia miłości” została wydana w 2020 roku, dwa lata po publikacji „Przyjaciela” – książki, która zapewniła Nunez popularność.

Urodzona w 1951 roku w Nowym Jorku Sigrid Nunez jest autorką dziewięciu powieści, w tym: „Dla Rouenny” (2001), „Przyjaciela” (2018), „Pełni miłości” (2020), a ostatnio „Słabszych” (2023). Polskim wydawcą powieści Nunez jest Wydawnictwo Pauza.

Sigrid Nunez podczas National Book Festival w 2019 r., fot. Ralph Small / Library of Congress, domena publiczna

Opowiadająca o stracie, przyjaźni, starzeniu się i nowojorskim środowisku literackim powieść „Przyjaciel” (2018) szybko stała się bestsellerem New York Timesa, a także zapewniła Nunez National Book Award 2018. W 2024 roku The New York Times umieścił „Przyjaciela” na liście 100 najlepszych książek XXI wieku. „Przyjaciel” zapoczątkował również romans Nunez z kinem. Powieść została przeniesiona na ekran przez reżyserów Davida Siegela i Scotta McGehee. W role główne w filmie wcielają się Naomi Watts i Bill Murray.

Wydana tuż po sukcesie „Przyjaciela” kolejna – już dziewiąta – powieść Nunez „Pełnia miłości” zdobyła uznanie krytyki i sprostała wysokim oczekiwaniom. Heller McAlpin wychwalała książkę na łamach NPR: „to głęboko humanitarne przypomnienie o wielkim pocieszeniu, jakie daje zarówno towarzystwo innych ludzi, jak i literatura”. Jednocześnie krytyczka literacka dostrzegła paralele między „Przyjacielem”, a „Pełnią miłości”, nazywając ją godną kontynuacją i dziełem towarzyszącym książce z 2018 roku. W recenzji dla The New York Timesa Dwight Garner pisał, że „Pełnia miłości” to książka tak dobra jak „Przyjaciel”, jeśli nie lepsza.

Fotos z filmu „W pokoju obok”, fot. materiały prasowe Gutek Film

Kinga Dunin, pisząc na łamach Krytyki Politycznej o prozie Nunez, nazwała jej charakterystyczny sposób prowadzenia narracji „ględźbą”. „To kobiece ględzenie podniesione do rangi sztuki. Składają się na nią osobiste zwierzenia i zainteresowanie innymi ludźmi, plotki i anegdoty, wymierzanie sprawiedliwości światu i drobne perełki erudycji.”

Podobnie jak Nunez w centrum akcji umieszcza bohaterki, tak Almodóvar poświęca im najwięcej czasu ekranowego i to w stronę silnych kobiecych postaci kieruje kamerę. To w Nowym Jorku – rodzinnym mieście Nunez – spotykają się przyjaciółki sprzed lat. „W pokoju obok” zapewniło Almodóvarowi – podwójnemu zdobywcy Oscara – pierwszego Złotego Lwa, główną nagrodę dla najlepszego filmu MFF w Wenecji.

Julianne Moore, Pedro Amodóvar i Tilda Swinton na planie filmu „W pokoju obok”, fot. materiały prasowe Gutek Film 

W rozmowie z magazynem „TIME” Sigrid Nunez – będąca tuż po pokazie „W pokoju obok” – powiedziała: „Czuję się teraz jak najszczęśliwsza pisarka na świecie. Te książki [»Przyjaciel« i »Pełnia miłości«] były dla mnie bardzo znaczące, a teraz mam ich dwie piękne interpretacje. Moja wizja przerodziła się w wizje innych, naprawdę utalentowanych ludzi”.

 
Zdjęcie głowne: Fotos z filmu „W pokoju obok”, fot. materiały prasowe Gutek Film