Marek Napiórkowski jest czołowym polskim gitarzystą i kompozytorem. Od wielu lat realizuje się jako artysta wszechstronny, budując jednocześnie własny, niepowtarzalny język muzyczny. Trudny do zaszufladkowania – z każdym nowym przedsięwzięciem zabiera nas w coraz ciekawsze, intrygujące światy muzyczne, przypieczętowując je marką unikatowego brzmienia. Właśnie ukazała się jego najnowsza płyta „STRING THEORY”.

Marek Napiórkowski w każdym swoim projektem szuka nowych wyzwań brzmieniowych. Przy płycie „Hipokamp” sięgnął po elektroniczne brzmienia, przy płycie „Up!” po instrumenty dęte drewniane, przy „Celuloidzie” i „Wolno” wykorzystał wyłącznie instrumenty akustyczne. Brzmieniowym sercem płyty „STRING THEORY” jest orkiestra smyczkowa, która nie jest tłem do gitarowych improwizacji, ale równoprawnym partnerem, gdyż kompozycje od początku były tworzone na ten unikatowy i rzadko spotykany skład. Za orkiestrację odpowiada nagradzany nagrodami Fryderyk, wybitny aranżer Nikola Kołodziejczyk. Już na etapie kompozycji Napiórkowskiemu towarzyszyła myśl, by stworzyć niespotykane uprzednio w jego muzyce rozwiązania harmoniczno- melodyczne. Efektem jest pełna kolorów, oryginalnie i intrygująco brzmiąca muzyka.

„Projekt „STRING THEORY” to ziszczenie mojego muzycznego marzenia – pragnienia, by stworzyć muzykę łączącą świat jazzowych improwizacji z pięknym brzmieniem instrumentów smyczkowych. Od początku, myśląc o projekcie, chciałem stworzyć muzykę, w której orkiestra smyczkowa nie jest elementem dodanym do naszych jazzowych harców, ale jest równorzędnym partnerem, zarówno koncepcyjnie, jak i sonorystycznie. Ogromną przyjemność sprawia mi muzykowanie z orkiestrą smyczkową i moim trio. Tytułowa teoria strun mówi m.in. o tym, że materia składa się z drgań, czyli wibracji. W muzyce, którą wspólnie wykonujemy, wibrują nie tylko liczne struny, ale i serca muzyków. Mocno wierzę, że serca słuchaczy także nie pozostaną odporne na inspirujące drgania” – tak o swoim projekcie mówi Marek Napiórkowski.

„STRING THEORY” to wieloczęściowa suita napisana na gitarę improwizującą, sekcję rytmiczną oraz orkiestrę kameralną. W nagraniu płyty, zrealizowanym w 2021 roku w Studio Koncertowym Polskiego Radia, wzięli udział: Orkiestra Kameralna AUKSO pod batutą maestro Marka Mosia, kontrabasista Max Mucha i perkusista Michał Bryndal.

„To jest płyta, na której orkiestra Aukso pod batutą Marka Mosia jest równorzędnym partnerem improwizującego tria jazzowego. Praca z nimi była ogromną frajdą. Marek Moś – szef orkiestry, niegdyś wybitny skrzypek – jest wspaniałym fachowcem. Zbudował zespół z ludzi, którzy mają potrzebę tworzenia czegoś fajnego – a to jest cecha muzyków, jakimi lubię się otaczać. AUKSO to znakomicie grający i entuzjastycznie nastawieni do grania muzycy. Mają dużą precyzję rytmiczną, co ułatwiało im wykonanie niełatwych partii. Potrafią tworzyć synergię z innymi muzykami, a to rzadka umiejętność wśród orkiestr. Po raz pierwszy grają ze mną na płycie fantastyczni młodzi muzycy. Max Mucha jest wybitnym kontrabasistą, zatrudnianym w wielu znakomitych projektach. Od kilku lat gra m.in. z Christianem Scottem, trębaczem ze światowego topu. Na perkusji gra, brzmiący w bardzo oryginalny sposób Michał Bryndal, który z jednej strony zakorzeniony jest w polskim jazzie eksperymentalnym, a z drugiej gra w rockowym zespole Voo” – opowiada Marek Napiórkowski.

Lista utworów:

1) Zazi

2) Heartstrings

3) Matt

4) One String

5) Blurry Memories

6) Del blu

7) Hologram

„Bardzo się cieszę, że udało mi się zrealizować ten, złożony na wielu płaszczyznach i inny niż moje dotychczasowe działania projekt. Mam też poczucie, że dużo się nauczyłem pracując nad tą muzyką. Poza tym, może fakt, że pisałem te utwory w czasie pandemii przyczynił się nieznacznie do wzrostu ogólnoświatowej wibracji w tych trudnych czasach? Nie dam się pokroić za tę tezę, ale może faktycznie materia to tylko wibrujące struny... ” – podsumowuje Marek Napiórkowski.

O artyście:

Marek Napiórkowski od początku swojej kariery pojawia się na szczytach polskich rankingów, a nieprzerwanie od 2012 roku, głosami czytelników Jazz Forum, wybierany jest Jazzowym Gitarzystą Roku. Doceniany przez branżę i krytyków muzycznych - trzynastokrotnie nominowany, a w 2019 uhonorowany statuetką Nagrody Muzycznej FRYDERYK. Laureat nagrody Mateusze Trójki 2018 za album „WAW-NYC”, przyznawanej przez Program III Polskiego Radia. Wyróżniony za muzykę do filmu „Miłość i puste słowa” w reżyserii Małgorzaty Imielskiej podczas 48. Lubuskiego Lata Filmowego – Łagów 2019. Jest także autorem muzyki do filmu „Bejbis” w reżyserii Andrzeja Saramonowicza.

Realizuje się także jako kompozytor muzyki teatralnej. Od grudnia 2017 roku prowadził autorską audycję „Dźwięki nieoczywiste” na antenie radia Chilli Zet, obecnie jest gospodarzem audycji „Napiór w eterze” na antenie Radia Nowy Świat.