Żyjemy w dość ciekawych czasach, w których prawa autorskie przestają być abstrakcyjną konstrukcją prawną, a twórcy otrzymują coraz to nowsze narzędzia do zabezpieczania swoich uprawnień i egzekwowania należnych wynagrodzeń. Lata 90-te (zwłaszcza w kontekście dynamicznego rozwoju dzikiego kapitalizmu) były idelanym inkubatorem dla nie do końca legalnych praktyk rozwijającego się wówczas przemysłu fonograficznego.

"Smak nie może być uznany za utwór i tym samym nie pozostaje pod ochroną prawa autorskiego" stwierdził niedawno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Niewinna z pozoru sprawa, która zaczęła się od sporu dwóch holenderskich przedsiębiorstw, zakończyła się przełomowym i jednym z ważniejszych (oczywiście w kontekście prawa autorskiego) wyroków ostatnich lat.

Kilka tygodni temu pisaliśmy o wizerunku w kontekście dziwnej konstrukcji jaką zaczął stosować Zarząd Pałacu Kultury i Nauki Sp. Z o.o.. Głównym celem, przyświecającym przy tworzeniu wyżej wskazanego tekstu, było wyraźne podkreślenie, że o "wizerunku" możemy mówić wyłącznie w kontekście osób fizycznych. Ta oczywista teza posłuży za punkt wyjścia do niniejszego artykułu, w którym omówimy przepisy umożliwiające ściganie naruszeń w tym zakresie.