Powstało wiele radyjek internetowych; dużo osób ich słucha. Wiele takich radyjek działa bezprawnie, czyli bez wykupionych licencji. Liczne radia internetowe to hobby ich założycieli. Takie radio nie zarabia na siebie, a puszcza piosenki dla małego bliskiego grona znajomych. Czy w tej sytuacji powinno płacić artystom polskim za, w pewnym sensie, reklamę ich utworów?

Utwory muzyczne oraz słowno-muzyczne, które są rozpowszechniane za pośrednictwem radia internetowego, stanowią przedmiot ochrony prawnoautorskiej.

Powyższe oznacza, że jedynie twórca lub inny podmiot, który jest dysponentem autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych (np. prawo do fonogramów, prawo do artystycznych wykonań) jest uprawniony do decydowania o tym, czy i na których polach eksploatacji wykorzystany zostanie utwór i związane z nim prawa pokrewne (w zakresie wygaśnięcia ochrony prawnoautorskiej zob. odpowiedzi na inne pytania).

Nie ma znaczenia natomiast, czy dany program radiowy odbierany jest przy użyciu tradycyjnego odbiornika radiowego czy za pośrednictwem Internetu – na przykład jednocześnie w trakcie połączenia się z serwerem usługodawcy radiowego  (tryb streaming). W obu przypadkach bowiem rozpowszechnianie podlega – w zakresie prawa autorskiego – takiej samej ocenie prawnej.

W konsekwencji, rozpowszechnianie utworów muzycznych oraz słowno-muzycznych za pośrednictwem radia internetowego wymagać będzie uzyskania zezwolenia (licencji) od odpowiedniego podmiotu (tj. osoby, której przysługują autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne, lub od właściwych organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi oraz prawami pokrewnymi).

Co istotne, nie ma przy tym znaczenia, że dana audycja radiowa nadawana jest w celach hobbystycznych i niekomercyjnych – nawet wówczas konieczne jest uzyskanie licencji (w zakresie korzystania z autorskich praw majątkowych do utworów oraz praw pokrewnych do nagrań) i opłacenie odpowiedniego wynagrodzenia z tego tytułu.

Paweł Gruszecki

Starszy prawnik

Traple Konarski Podrecki i Wspólnicy sp.j.