– Dokument, animacja, fabuła. Nieważne jak nazwą Państwo ten film, ważne, że sięgają Państwo po niego z legalnego źródła – podkreśla Maciej Gudowski w spocie "W czerni kina" towarzyszącym filmowi "Utoya, 22 lipca".



Spotykamy się z 18-letnią Kają na 12 minut przed pierwszym wystrzałem na wyspie Utoya, 22 lipca 2011 roku, słonecznego dnia, który zapisze się jako najgorszy w historii współczesnej Norwegii. Uczestnicy letniego obozu już wiedzą o bombie zdetonowanej przez Andersa Behringa Breivika w centrum Oslo. Ale czy to możliwe, by prawicowy ekstremista był teraz na wyspie? Kilka godzin po zamachu w Oslo szaleniec otworzył ogień do obozowiczów, zabijając 69 osób i raniąc ponad 100. Film otwierają dokumentalne ujęcia eksplozji, po których następuje próba odtworzenia doświadczeń ofiar drugiego zamachu. Scenariusz powstał na bazie prawdziwych zeznań ocalałych. Reżyser podąża kamerą za Kają, inscenizując feralne kilkadziesiąt minut walki o życie. "Nigdy tego nie zrozumiesz" - mówi bohaterka do telefonu, który pojawia się w kadrze dopiero później. Swoje słowa Kaja kieruje przede wszystkim do nas - widzów.